ประเทศไทยนับเป็นประเทศกำลังพัฒนาที่ประสบความสำเร็จด้านการท่องเที่ยวมากที่สุด หากวัดจากรายได้ท่องเที่ยวสุทธิจากการท่องเที่ยวนานาชาติเพราะไทยติดอันดับ 3 ของโลก การท่องเที่ยวไทยกลายเป็นภาคเศรษฐกิจที่ช่วยรองรับแรงงานในยามที่ประเทศไทยพยายามเปลี่ยนจากการพึ่งพิงภาคการเกษตรไปสู่ภาคอุตสาหกรรมอื่นๆ และเป็นระฆังช่วยเมื่อเกิดวิกฤตต้มยำกุ้งในปี2540 แต่ในการวางแผนเศรษฐกิจที่ผ่านมาจนกระทั่งทศวรรษที่แล้ว ไม่มีใครคาดคิดว่าภาคการท่องเที่ยวจะกลายเป็นเสาหลักที่สำคัญ

เมื่อจีนประกาศให้โลกรู้ว่าเกิดการระบาดจากโควิด 19 เมื่อเดือนมกราคม 2563 ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะทางเศรษฐกิจของโลก ในเดือนมกราคมในปีนั้น นักท่องเที่ยวจีนยังกระจายอยู่ทั่วโลกและเศรษฐกิจก็ยังดำเนินอยู่อย่างปกติ แต่อีกหนึ่งปีให้หลังภาคเศรษฐกิจการท่องเที่ยวเป็นภาคเศรษฐกิจที่เสียหายมากที่สุด เพราะระบบที่แจกจ่ายสินค้าและบริการของอุตสาหกรรมท่องเที่ยวต้องอาศัยการเดินทางระหว่างประเทศและระหว่างพื้นที่ หัวใจของการท่องเที่ยวคือปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์

เอกสารสรุปเชิงนโยบายนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะฉายภาพให้เห็นถึงความสำเร็จของการท่องเที่ยวไทยในบริบทโลกและความสำคัญของภาคเศรษฐกิจการท่องเที่ยวที่มีต่อเศรษฐกิจไทยก่อนวิกฤตโควิด 19 ตามด้วยวิกฤตจากการระบาดโควิด 19 ซึ่งตอกย้ำความเปราะบางและความเสี่ยงของการท่องเที่ยวไทย รายงานนี้ต้องการเน้นย้ำถึงความเสี่ยงอื่นๆ ในภาคการท่องเที่ยวที่นอกเหนือไปจากความเสี่ยงจากโรคระบาด ทั้งยังได้สรุปการกวาดสัญญาณและแนวโน้มการท่องเที่ยวในการคาดการณ์อนาคตระยะสั้น เพื่อเสนอนโยบายสำหรับการรับมือกับอนาคตของการท่องเที่ยวของประเทศไทย